Είναι γεγονός ότι ο κόσμος κινείται...Οι εποχές και τα δεδομένα αλλάζουν και μαζί μ' αυτά, ο ρόλος των ανθρώπων, οι στόχοι τους ακόμη και οι μικρές καθημερινές τους ασχολίες. Για τη διάκριση ανδρών και γυναικών ως προς το ρόλο τους, όλα ξεκίνησαν πολύ παλιά και συνεχίζονται με την ισότητα να έχει λάβει τη θέση της κυριαρχίας του ενός ή του άλλου. Ή μήπως δεν είναι έτσι παντού; Τα φύλα έχουν συγκρουστεί άπειρες φορές, με παραδείγματα όπως το πέρασμα από τη μητριαρχική στην πατριαρχική κοινωνία, την κυριαρχία των ανδρών, τα φεμινιστικά κινήματα και άλλα. Στην Ελλάδα τα πράγματα όσον αφορά την εκπαίδευση έχουν ηρεμήσει και η πρόσβαση του "αδύναμου" φύλου έχει εξασφαλιστεί. Τα στερεότυπα όμως σε...πολλές περιπτώσεις παραμένουν. Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί συνεχίζουν να θεωρούν τα αγόρια "πιο δυνατά" στα μαθηματικά απ' ότι τα κορίτσια και αντίστοιχα, τα κορίτσια πιο ικανά στο χειρισμό της γλώσσας απ' ότι τα αγόρια. Αυτό βέβαια δεν ισχύει πάντα και μια καταγραφή της πραγματικότητας, όσο πιο αντικειμενική γίνεται θα έδειχνε ότι στην Ελλάδα, παρά τα πολλά προβλήματα στην εκπαίδευση, τα ζητήματα άνισης αντιμετώπισης δεν είναι ο κανόνας. Η πρόσβση στην βασική εκπαίδευση είναι εξασφαλισμένη. Στις ανατολικές κυρίως χώρες όμως, η κατάσταση είναι άσχημη. Στο Πακιστάν, η εθνική έρευνα περί παιδικής προστασίας, δείχνει ότι τα κορίτσια, όχι μόνο δεν έχουν πρόσβαση στην εργασία, μα ούτε και στην εκπαίδευση. Είναι καταδικασμένα να μάθουν τα απολύτως απαραίτητα-καμιά φορά ούτε αυτά- από ό,τι και όσα έχουν μάθει οι μητέρες τους από τις δικές τους μητέρες, σχετικά με το νοικοκυριό. Είναι από τη στιγμή που γεννιούνται καταδικασμένες να παραμείνουν αναλφάβητες με μόνο σκοπό έναν καλό γάμο. Αυτό είναι μονάχα ένα παράδειγμα. Στις υποανάπτυκτες χώρες, είναι σαν το κίνημα του φεμινισμού περί των δικαιωμάτων των γυναικών να μην έφτασε ποτέ. Η αντιμετώπιση θυμίζει το μοντέλο της οικιακής μοναχής της λογοτεχνίας του δέκατου όγδοου-ένατου αιώνα, όπου το κορίτσι περιοριζόταν στις δουλειές του σπιτιού και η εκπαίδευση ήταν μακρινό όνειρο, μια άπιαστη πραγματικότητα, που απαγορευόταν να σκεφτεί. Ο μόνος στόχος ήταν η ικανοποίηση των αναγκών της οικογένειας, η σκιά του άνδρα. Ιδανικά, μάλιστα αυτό το "είδος" όφειλε να μην έχει καμία πολύτως συναναστρωφή με τον έξω κόσμο όπως είπε και ο John Ruskin στο έργο του "sesame and lilies", η γυναίκα πρέπει να θεωρεί τον εαυτό της σαν μια καλόγρια που δεν ζει στο μοναστήρι, αλλά στο σπίτι του συζύγου της.Αυτά όμως ήταν τότε. Είναι ποτέ δυνατόν αυτά τα στοιχεία να ισχύουν σήμερα; κι όμως, οι έρευνες έρχονται να το αποδείξουν και τα συνέδρια, όπως αυτό στην Ινδία το 1975-76 και τώρα ακόμα, ψάχνουν για λύσεις με όσα διαθέτουν. Μα δεν θα έπρεπε η εκπαίδευση να είναι το κύριο μέλημα; Και τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε την κατάσταση; Η επέμβαση αναπτυγμένων χωρών και φορέων είναι παραπάνω από επιθυμητή, είναι αναγκαία. Είναι άλλωστε καιρός να ανατραπεί παντού-ειδικά σχετικά με την εκπαίδευση των παιδιών-, το ρητό που θέλει το δρόμο της καλής γυναίκας να είναι στρωμένος με λουλούδια μόνο πίσω από τα βήματά της.
0 σχόλια