Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 1999. Οι δείκτες των ρολογιών έδειχναν 14:57, πριν από 10 χρόνια, όταν τα Ρίχτερ συντάραξαν το λεκανοπέδιο. Είχε προηγηθεί ένας υπόκωφος θόρυβος που προμήνυε τα όσα μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα θα συνέβαιναν. Η γη άρχισε να σείεται, το ηλεκτρικό ρεύμα κόπηκε αυτόματα, και δεκάδες κτίρια άρχισαν να πέφτουν σαν τραπουλόχαρτα.
Η Αθήνα είχε χτυπηθεί από τον Εγκέλαδο. Ο σεισμός της Πάρνηθας, εντάσεως 5,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, άφησε πίσω του 143 νεκρούς, 700 τραυματίες, 40.000 άστεγες οικογένειες και πολλά κατεστραμμένα κτίρια.
Ημέρα θλίψης, μνήμης, αλλά και οργής. Για τους ανθρώπους που έχασαν άδικα τη ζωή τους στα συντρίμμια της Ρικομέξ και της πολυκατοικίας στη Νέα Φιλαδέλφεια, χωρίς κανείς να τιμωρηθεί για τις εγκληματικές αμέλειες και κακοτεχνίες.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη τραγωδία που έπληξε την Αττική από την εποχή των πολέμων. Τον πανικό των πρώτων λεπτών διαδέχτηκαν οι απεγνωσμένες προσπάθειες των σωστικών συνεργείων να εντοπίσουν ζωές κάτω από τα χαλάσματα.
Κοντά στους διασώστες της ΕΜΑΚ, συνεργεία από δεκάδες χώρες, που νυχθημερόν έψαχναν για μια ένδειξη ζωής. Και αυτή δεν άργησε να φανεί. Δεκάδες άνθρωποι απεγκλωβίστηκαν σώοι. Δεκάδες ιστορίες που συγκλόνισαν. Μια από αυτές, του 10χρονου τότε Τζαννή Πολυκανδριώτη, ο οποίος ανασύρθηκε ζωντανός από τα συντρίμμια της πολυκατοικίας όπου διέμενε με την οικογένειά του, μετά από 24 ώρες. Την ίδια τύχη, ωστόσο, δεν είχε ο πατέρας του. Έχασε τη ζωή του καλύπτοντας με το σώμα του τα δυο του παιδιά.
[Πηγή]
0 σχόλια