Προφανώς οι οικονομικοί υπολογισμοί έδειξαν ότι το παιχνίδι με τη μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα παγκοσμίως δε θα δυσκολευτεί να προσελκύσει θεατές για μια family friendly ταινία, αφού η συγκεκριμένη κούκλα έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές από μαμάδες και κόρες, ενώ σε λάμψη και κομψότητα ξεπερνά και τις πιο hot χολιγουντιανές σταρ. Στην παραγωγή θα δεις το όνομα του Λόρενς Μαρκ, ο οποίος αφού τελείωσε με το Julie & Julia, εκτός από το να ονειρεύεται τη Barbie στα πλατό, έχει καταπιαστεί με μια (ατιτλοφόρητη) κομεντί με Τζακ Νίκολσον και Ρις Γουίδερσπουν στους κεντρικούς ρόλους.
Το πρόβλημα είναι ότι το concept «ταινία με τη Barbie» δεν εμπεριέχει από μόνο του μια ιστορία. Γιατί σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια (κυρίως αυτά των αγοριών) η Barbie δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, ένας -ακόμα και δισυπόστατος- χαρακτήρας (όπως πχ ένας σούπερ ήρωας).
Δεν έχει μία ιδιότητα, αλλά περισσότερο αντανακλά όλα όσα θα ήθελε να είναι ένα κορίτσι (ακόμα και αντιφατικούς μεταξύ τους ρόλους), αποτυπώνει τις τάσεις στον κόσμο της μόδας, της show business, του life style, ή ακόμα και της ζωής των καθημερινών γυναικών, δεν έχει μια ιστορία να διηγηθεί, αλλά και η ίδια είναι μια ηθοποιός που αλλάζει «πρόσωπα» πιο γρήγορα και από τα trendy ρούχα της.
Με άλλα λόγια πιο πολύ έχει η ίδια ανάγκη να «εμπνέεται» από τον κόσμο του θεάματος, παρά η βιομηχανία του Χόλιγουντ να την ενσωματώσει. Και για να μη φλυαρούμε, δεν έχουμε ιδέα σε τι είδους ταινία θα θέλαμε (αν υποθέσουμε ότι θα συνέβαινε αυτό) να δούμε τη Barbie, αφού η κούκλα δεν είναι ένας (κινηματογραφικός) χαρακτήρας, αλλά πιο πολύ ένα image (αυτό βέβαια δεν την εμπόδισε να μπει στο facebook, στο twitter, να αποκτήσει το δικό της χώρο στο youtube και να πρωταγωνιστήσει στο δικό της fashion show!)
0 σχόλια