Παράλληλα η Ανάσταση είναι εκείνο το γεγονός που καταξίωσε τη Θεωρία περί Θεότητας του Χριστού και χρησιμοποιείται σαν συντριπτικό στοιχείο ενάντια σε εκείνους που δεν ήθελαν και δε Θέλουν να αποδώσουν καμιά υπεράνθρωπη ιδιότητα στον Ιησού και που πιστεύουν ταυτόχρονα ότι τα περί Ανάστασής του είναι οραματισμοί ή ψεύτικες φήμες.
Η γέννηση του Χριστού, η διδασκαλία του και όλη του η ζωή, που μπορούσαν να Θεωρηθούν σαν συνηθισμένα φαινόμενα, είναι ανάδειξη λόγω ιδιαίτερων συνθηκών μέσα απ' όλο τον όχλο, ενός ατόμου που είχε την ικανότητα να εξηγεί τα γεγονότα της εποχής του, να προβλέπει τις παραπέρα εξελίξεις, ενός ατόμου που κατόρθωσε γύρω από το δικό του προσωπικό πιστεύω να συσπειρώσει με το κήρυγμά του τη μεγάλη μάζα των απλών ανθρώπων που καταπιέζονταν από του Ρωμαίους άρχοντες και κατακτητές.
Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο χριστιανισμός γεννήθηκε και επικράτησε στην εποχή της πτώσης και κατάρρευσης της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Όλα αυτά λοιπόν θα 'ταν μια συνηθισμένη περίπτωση εμφάνισης ενός εκφραστή της εποχής του, αν δεν υπήρχε το συμβάν της Ανάστασης, πάνω στο οποίο και στηρίζεται η ορθοδοξία και ο χριστιανισμός.
Για την ορθόδοξη εκκλησία το Πάσχα είναι "εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων". Σύμφωνα μ' αυτά που διαβάζουμε στα Ευαγγέλια, τρεις μέρες μετά το Θάνατο και την ταφή του Ιησού άγγελος που κατέβηκε από τον ουρανό σήκωσε την πλάκα του μνήματός του και απ' εκεί βγήκε ο Χριστός. Αμέσως μετά εμφανίστηκε στους μαθητές του αρκετές φορές και μετά από 40 μέρες, κατά την Καινή Διαθήκη, ανέβηκε στον ουρανό, "ανελήφθη", όπως λέγεται. Την 40η μέρα από την Ανάστασή του γιορτάζει η εκκλησία μας την Ανάληψη.
Ως αυτόπτες μάρτυρες της Ανάστασης του Χριστού φέρονται η Μαρία, η Μαγδαληνή και η Σαλώμη, που είχαν παραμείνει δίπλα στον τάφο του, μετά τον ενταφιασμό του, καθώς επίσης κι ο Πέτρος με τον Ιωάννη. Για να αποδειχτεί το αναμφισβήτητο του γεγονότος της Ανάστασης χρησιμοποιούνται κυρίως αποσπάσματα από τα ιερά Ευαγγέλια με μαρτυρίες των αποστόλων.
Ο Πέτρος π.χ. (Πράξ. ι' 41) έλεγε σχετικά μ' αυτό στον Κορνήλιο, Ρωμαίο αξιωματικό: "Τούτον ο Θεός ήγειρε τη τρίτη ημέρα και έδωκεν αυτόν εμφανή γενέσθαι... ημίν οίτινες συνεφάγομεν και συνεπίομεν αυτώ μετά το αναστήναι αυτόν εκ νεκρών".
Και ο ευαγγελιστής Ματθαίος λέγει: "Ιδού σεισμός εγένετο μέγας, άγγελος γαρ Κυρίου καταβάς εξ ουρανού, προσελθών απεκύλισεν τον λίθον από της θύρας και εκάθητο επάνω αυτού...".
Εκείνο πάντως που...
ιστορικά φαίνεται αναμφισβήτητο είναι ότι ο τάφος του Χριστού βρέθηκε κενός, χωρίς όμως να ξέρει κανείς πώς έγινε αυτό.
Οι πληροφορίες που μας δίνουν πάνω σ' αυτό οι απόστολοι είναι συγκεχυμένες και ανακριβείς. Σ' αυτό η Εκκλησία δίνει την απάντηση ότι η ανάσταση είναι ένα Θαύμα που έγινε με μυστηριακό τρόπο, όπως εξάλλου και η γέννηση του Χριστού και ότι ο κοινός άνθρωπος δεν μπορεί να το εξηγήσει με τη λογική του παρά μόνο με την πίστη του.
Τέχνη
Στον τομέα της τέχνης υπάρχουν πολλά αριστουργήματα αγιογράφων ή και άλλων καλλιτεχνών γύρω από το Θαύμα της Ανάστασης. Τα περισσότερα παρουσιάζουν την απεικόνιση της Ανάστασης έτσι όπως τη Θέλει η χριστιανική παράδοση: τον άγγελο που ανοίγει τον τάφο του Χριστού και το Χριστό που βγαίνει από μέσα μπροστά στα έκθαμβα βλέμματα των φρουρών και των γυναικών. Διάσημοι ζωγράφοι έχουν αφήσει αθάνατα έργα για την Ανάσταση, όπως ο Τζιότο, Φρα Αντζέλικο, ο Ρούμπενς, ο Ελ Γκρέκο κ. ά.
Εδώ θα μπορούσαμε ακόμα να προσθέσουμε μερικά πράγματα, σχετικά με το μύθο της Ανάστασης που επικρατούσε στην αρχαιότητα και που είχε σχέση κύρια με το ξανάνιωμα της φύσης την άνοιξη. Στην Ελλάδα ο μύθος αυτός ήταν δεμένος με τον θεό Άδωνη, το θεό της χαράς, της ομορφιάς και του έρωτα, που ο Θάνατός του έφερνε το χειμώνα, το κρύο, τη φτώχεια και η ανάστασή του την άνοιξη και τη χαρά. Για να τον τιμήσουν οι αρχαίοι Έλληνες, διοργάνωναν γιορτές που συνέπιπταν με τις αρχές της άνοιξης, κάπου στις αρχές του Απρίλη.
Σύμφωνα με μερικές απόψεις μάλιστα, ο γιορτασμός της Ανάστασης του Χριστού την άνοιξη είναι άμεσα συνδεμένος με την παλιά αυτή συνήθεια να γιορτάζεται η άνοιξη σαν ανάσταση της φύσης.Ανάσταση
Από την Live-Pedia.gr
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Είναι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο γεγονός για τη χριστιανική θρησκεία. Κι αυτό γιατί ακριβώς με τη δεύτερη εμφάνιση του Χριστού στη γη και μάλιστα τρεις μέρες μετά τη Θανάτωσή του πάνω στο σταυρό από τους Ιουδαίους άρχοντες, σύμφωνα με την Εκκλησία, αρχίζει η εκπλήρωση του κυριότερου σκοπού του, δηλαδή η σωτηρία των ανθρώπων από την αμαρτία.
Παράλληλα η Ανάσταση είναι εκείνο το γεγονός που καταξίωσε τη Θεωρία περί Θεότητας του Χριστού και χρησιμοποιείται σαν συντριπτικό στοιχείο ενάντια σε εκείνους που δεν ήθελαν και δε Θέλουν να αποδώσουν καμιά υπεράνθρωπη ιδιότητα στον Ιησού και που πιστεύουν ταυτόχρονα ότι τα περί Ανάστασής του είναι οραματισμοί ή ψεύτικες φήμες.
Η γέννηση του Χριστού, η διδασκαλία του και όλη του η ζωή, που μπορούσαν να Θεωρηθούν σαν συνηθισμένα φαινόμενα, είναι ανάδειξη λόγω ιδιαίτερων συνθηκών μέσα απ' όλο τον όχλο, ενός ατόμου που είχε την ικανότητα να εξηγεί τα γεγονότα της εποχής του, να προβλέπει τις παραπέρα εξελίξεις, ενός ατόμου που κατόρθωσε γύρω από το δικό του προσωπικό πιστεύω να συσπειρώσει με το κήρυγμά του τη μεγάλη μάζα των απλών ανθρώπων που καταπιέζονταν από του Ρωμαίους άρχοντες και κατακτητές.
Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο χριστιανισμός γεννήθηκε και επικράτησε στην εποχή της πτώσης και κατάρρευσης της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Όλα αυτά λοιπόν θα 'ταν μια συνηθισμένη περίπτωση εμφάνισης ενός εκφραστή της εποχής του, αν δεν υπήρχε το συμβάν της Ανάστασης, πάνω στο οποίο και στηρίζεται η ορθοδοξία και ο χριστιανισμός.
Για την ορθόδοξη εκκλησία το Πάσχα είναι "εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων". Σύμφωνα μ' αυτά που διαβάζουμε στα Ευαγγέλια, τρεις μέρες μετά το Θάνατο και την ταφή του Ιησού άγγελος που κατέβηκε από τον ουρανό σήκωσε την πλάκα του μνήματός του και απ' εκεί βγήκε ο Χριστός. Αμέσως μετά εμφανίστηκε στους μαθητές του αρκετές φορές και μετά από 40 μέρες, κατά την Καινή Διαθήκη, ανέβηκε στον ουρανό, "ανελήφθη", όπως λέγεται. Την 40η μέρα από την Ανάστασή του γιορτάζει η εκκλησία μας την Ανάληψη.
Ως αυτόπτες μάρτυρες της Ανάστασης του Χριστού φέρονται η Μαρία, η Μαγδαληνή και η Σαλώμη, που είχαν παραμείνει δίπλα στον τάφο του, μετά τον ενταφιασμό του, καθώς επίσης κι ο Πέτρος με τον Ιωάννη. Για να αποδειχτεί το αναμφισβήτητο του γεγονότος της Ανάστασης χρησιμοποιούνται κυρίως αποσπάσματα από τα ιερά Ευαγγέλια με μαρτυρίες των αποστόλων.
Ο Πέτρος π.χ. (Πράξ. ι' 41) έλεγε σχετικά μ' αυτό στον Κορνήλιο, Ρωμαίο αξιωματικό: "Τούτον ο Θεός ήγειρε τη τρίτη ημέρα και έδωκεν αυτόν εμφανή γενέσθαι... ημίν οίτινες συνεφάγομεν και συνεπίομεν αυτώ μετά το αναστήναι αυτόν εκ νεκρών".
Και ο ευαγγελιστής Ματθαίος λέγει: "Ιδού σεισμός εγένετο μέγας, άγγελος γαρ Κυρίου καταβάς εξ ουρανού, προσελθών απεκύλισεν τον λίθον από της θύρας και εκάθητο επάνω αυτού...".
Εκείνο πάντως που ιστορικά φαίνεται αναμφισβήτητο είναι ότι ο τάφος του Χριστού βρέθηκε κενός, χωρίς όμως να ξέρει κανείς πώς έγινε αυτό.
Οι πληροφορίες που μας δίνουν πάνω σ' αυτό οι απόστολοι είναι συγκεχυμένες και ανακριβείς. Σ' αυτό η Εκκλησία δίνει την απάντηση ότι η ανάσταση είναι ένα Θαύμα που έγινε με μυστηριακό τρόπο, όπως εξάλλου και η γέννηση του Χριστού και ότι ο κοινός άνθρωπος δεν μπορεί να το εξηγήσει με τη λογική του παρά μόνο με την πίστη του.
Τέχνη
Στον τομέα της τέχνης υπάρχουν πολλά αριστουργήματα αγιογράφων ή και άλλων καλλιτεχνών γύρω από το Θαύμα της Ανάστασης. Τα περισσότερα παρουσιάζουν την απεικόνιση της Ανάστασης έτσι όπως τη Θέλει η χριστιανική παράδοση: τον άγγελο που ανοίγει τον τάφο του Χριστού και το Χριστό που βγαίνει από μέσα μπροστά στα έκθαμβα βλέμματα των φρουρών και των γυναικών. Διάσημοι ζωγράφοι έχουν αφήσει αθάνατα έργα για την Ανάσταση, όπως ο Τζιότο, Φρα Αντζέλικο, ο Ρούμπενς, ο Ελ Γκρέκο κ. ά.
Εδώ θα μπορούσαμε ακόμα να προσθέσουμε μερικά πράγματα, σχετικά με το μύθο της Ανάστασης που επικρατούσε στην αρχαιότητα και που είχε σχέση κύρια με το ξανάνιωμα της φύσης την άνοιξη. Στην Ελλάδα ο μύθος αυτός ήταν δεμένος με τον θεό Άδωνη, το θεό της χαράς, της ομορφιάς και του έρωτα, που ο Θάνατός του έφερνε το χειμώνα, το κρύο, τη φτώχεια και η ανάστασή του την άνοιξη και τη χαρά. Για να τον τιμήσουν οι αρχαίοι Έλληνες, διοργάνωναν γιορτές που συνέπιπταν με τις αρχές της άνοιξης, κάπου στις αρχές του Απρίλη.
Σύμφωνα με μερικές απόψεις μάλιστα, ο γιορτασμός της Ανάστασης του Χριστού την άνοιξη είναι άμεσα συνδεμένος με την παλιά αυτή συνήθεια να γιορτάζεται η άνοιξη σαν ανάσταση της φύσης.
[Πηγή]
1 σχόλια