Πολύ μεγαλύτερος από...
τον αριθμό που εμφανίζεται στις επίσημες στατιστικές είναι ο πραγματικός αριθμός των ανθρώπων που επαναπροωθούνται από τις ιταλικές ακτές στην Ελλάδα, όπως διαπιστώνουν σε κοινή τους έρευνα το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και η ευρωπαϊκή οργάνωση Proasyl.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, που κοινοποιήθηκε, σήμερα, υπό τον τίτλο «Ανθρώπινα φορτία- Αυθαίρετες επανεισδοχές από τους ιταλικούς λιμένες στην Ελλάδα», οι άνθρωποι που, στην πραγματικότητα, επαναπροωθούνται στην Ελλάδα, στην πλειονότητά τους είναι άτομα που χρήζουν διεθνούς βοήθειας και ασυνόδευτοι ανήλικοι. Προέρχονται, κυρίως, από χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Σουδάν και η Ερυθραία και φθάνουν στις ιταλικές ακτές και λιμάνια, ελπίζοντας να υποβάλουν αίτηση για διεθνή προστασία.
Συλλαμβάνονται στις νότιες ακτές και τα λιμάνια της Ιταλίας και ενώ η νομοθεσία ορίζει ότι θα πρέπει να καταγραφούν, να αξιολογηθούν και εν γένει να τους δοθεί πρόσβαση στις διαδικασίες διεθνούς προστασίας, στην πραγματικότητα επαναπροωθούνται άμεσα ή τους απαγορεύεται η είσοδος στην ιταλική επικράτεια, όταν συλλαμβάνονται στα σύνορα.
Επισήμως, η Ιταλία έχει άρει την εφαρμογή του Κανονισμού «Δουβλίνο ΙΙ», μετά την καταδικαστική απόφαση από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), σύμφωνα με την οποία, η Ελλάδα δεν είναι ασφαλής χώρα για όσους χρήζουν βοήθειας και διεθνούς προστασίας (υπόθεση MSS εναντίον Βελγίου και Ελλάδας). Στην πραγματικότητα, αρνείται να καταγράψει αιτήματα πολιτικού ασύλου στα σύνορα, παρά την υποχρέωση που απορρέει από το «Δουβλίνο ΙΙ» για την περίπτωση που οι αιτούντες διεθνούς προστασίας δεν επιστρέφονται στη χώρα από την οποία ήρθαν.
Άρα, σημειώνεται στην έκθεση, η Ιταλία παραβιάζει την Οδηγία για το Πολιτικό Άσυλο, την αρχή της μη επαναπροώθησης (άρθρο 33 της Σύμβασης της Γενεύης για τους Πρόσφυγες), την απαγόρευση επιστροφής ενός ατόμου σε μια χώρα όπου κινδυνεύει να εκτεθεί σε απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση (άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), την απαγόρευση ομαδικών απελάσεων (άρθρο 4 του 4ου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ) και τη διεθνή υποχρέωση για προστασία των ασυνόδευτων ανηλίκων.
Και παρότι η Ιταλία, σημειώνει το ΑΠΕ, έχει ήδη καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (περίπτωση Hirsi και άλλων, εναντίον Ιταλίας) για μαζικές απομακρύνσεις από την Ιταλία στη Λιβύη, παραβιάζοντας ταυτοχρόνως την απαγόρευση μαζικών απελάσεων, τον κίνδυνο από απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση στη χώρα επιστροφής και το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, η Ιταλία συνεχίζει να εφαρμόζει την πρακτική των αυθαίρετων απομακρύνσεων από τα θαλάσσια σύνορά της.
Η υπόθεση Sharifi και άλλων εναντίον Ιταλίας και Ελλάδας- υποβλήθηκε στις 25 Μαρτίου του 2009- που αφορά μια ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι αν και έχρηζαν διεθνούς προστασίας επιστράφηκαν στην Ελλάδα, όπου αντιμετώπισαν περαιτέρω κίνδυνο επαναπροώθησης στην Τουρκία και η οποία αναμένεται να εκδικαστεί στην Ολομέλεια του ΕΔΔΑ, αποτέλεσε το έναυσμα γι’ αυτήν την έκθεση, όπου αναλύεται ο συστηματικός χαρακτήρας των αυθαίρετων απομακρύνσεων από την Ιταλία στην Ελλάδα, οι μεθοδεύσεις που χρησιμοποιούν οι ιταλικές αρχές κατά τις συλλήψεις και οι προσωπικές μαρτυρίες προσφύγων.
1 σχόλια